Bardzo poważnym problemem występującym szczególnie wśród osób starszych jest otępienie, które w istotny sposób może zaburzyć zdolności seniora do zapamiętywania, ale także do myślenia. Najczęstszym rodzajem takiego schorzenia dotykającego funkcjonowanie mózgu jest choroba Alzheimera, która stanowi statystycznie około połowę przypadków demencji w społeczeństwie.
Typowe objawy choroby otępienia
Najbardziej charakterystycznymi objawami, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba zaczyna zmagać się z demencją, są problemy z pamięcią krótkotrwałą. Jednocześnie charakterystyczne przy tym jest to, że taka osoba nie ma problemów ze wspominaniem wydarzeń z przeszłości. Poza tym zmagający się z opisywanym schorzeniem senior, ma również kłopoty z komunikacją z innymi ludźmi, a także wraz z postępującym stadium choroby jest coraz bardziej uzależniony od pomocy innych.
Zalecana profilaktyka
Nie zawsze możliwe jest uchronienie się od tych problemów, można jednak zmniejszyć ich skalę lub zredukować potencjalne ryzyko zachorowania na demencję. Wśród czynników, które sprzyjają takiej kontroli wymienić można chociażby dbałość o ćwiczenie własnego umysłu poprzez chociażby edukację, czytanie książek. Jednym z polecanych sposobów jest również aktywność fizyczna czy działania zmierzające do zapobiegania rozwojowi chorób serca.
Sposoby komunikacji z osobami chorymi na demencję
Do rozmowy z osobą mającą takie problemy trzeba podchodzić ostrożnie i szczególnie na początku nauczyć się pewnych zasad postępowania. Przede wszystkim powinno się z taką osobą mówić spokojnie, nie denerwować się, gdyż nadmiar emocji z pewnością nie przełoży się korzystnie również na zachowanie samego chorego. Dobrze także, aby nasze komunikaty były stosunkowo proste, konkretne i głośne, które łatwo będzie zrozumieć drugiej osobie.
Komunikacja z osobą zmagająca się chorobą otępienia wymaga przy tym również sporej cierpliwości – ważne, aby słuchać, co chory do nas mówi, pozwolić mu wyrazić w pełni swoją myśl. Wskazane jest maksymalne uproszczenie konwersacji i poruszanie się w znanych, utartych schematach, dzięki którym łatwiej będzie nawiązać kontakt. Jednocześnie warto podtrzymywać rozmowę, aby komunikacja była możliwie jak najdłuższa, choć jednocześnie nie może być męcząca dla chorego.